Opis kraju
DEMOKRATYCZNA REPUBLIKA KONGA
(d. Zair)
Stolica: Kinszasa
Waluta: frank kongijski (CDF), 1 CDF = 100 centymów
Język urzędowy: francuski
Uwaga: Sytuacja polityczna w Demokratycznej Republice Konga [dalej: DRK] pozostaje niestabilna. W prowincjach Nord Kivu, Sud Kivu i Orientale działają grupy zbrojne i rebelianci. Okresowo dochodzi do potyczek zbrojnych. Z tego powodu stanowczo odradza się podróżowanie w te rejony.
WIZA, PRZEPISY WJAZDOWE. Polscy turyści udający się do tego kraju muszą mieć wizy pobytowe lub tranzytowe, które można uzyskać w Ambasadzie DRK w Warszawie. Wymagany jest przynajmniej 6-miesięczny okres ważności paszportu. Na przejściach granicznych należy liczyć się ze wzmożoną kontrolą – dotyczy to głównie przejścia drogowego na granicy z Zambią (zdarzały się przypadki niehonorowania wiz wydanych przez Ambasadę DRK w Warszawie). Przy wjeździe służby graniczne mogą żądać okazania biletu powrotnego. Nie ma obowiązku posiadania określonej kwoty pieniędzy na czas pobytu. Koszty utrzymania są kilkakrotnie wyższe niż w Europie.
Należy pamiętać, że turyści mający w paszporcie wizę ruandyjską, wizę burundyjską lub znaczki urzędu imigracyjnego Burundi mogą napotkać trudności przy wjeździe do DRK.
PRZEPISY CELNE. Przepisy celne zbliżone są do standardów europejskich. Przy wwozie urządzeń elektronicznych (np. komputer osobisty, telefon satelitarny) władze żądają informacji na temat przeznaczenia tego sprzętu. Zgodnie z miejscowymi przepisami można wywieźć do 10 tys. USD. Nie wolno wywozić miejscowej waluty oraz drogocennych kamieni (szczególnie diamentów i brylantów).
MELDUNEK. Turyści podlegają obowiązkowi meldunkowemu. Po przyjeździe do Kinszasy obywatele z krajów Unii Europejskiej ze względów bezpieczeństwa powinni zarejestrować się w swoich przedstawicielstwach dyplomatycznych. Dla obywateli polskich przedstawicielstwem właściwym terytorialnie jest ambasada RP w Luandzie.
UBEZPIECZENIE. Nie ma obowiązku wykupienia ubezpieczeń osobowych.
SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA. Z uwagi na tropikalny klimat występuje tu duże zagrożenie sanitarno-epidemiologiczne. Szczepienie przeciw żółtej febrze jest obowiązkowe, zaleca się także szczepienia przeciw tężcowi, cholerze, wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B. Do najczęściej występujących chorób należą malaria i dur brzuszny. Okresowo wybuchają epidemie cholery, dżumy i eboli. Należy unikać spożywania żywności niewiadomego pochodzenia; woda nadaje się do picia dopiero po przefiltrowaniu i przegotowaniu. Służba zdrowia jest na niskim poziomie, dostępne są tylko podstawowe usługi medyczne. Wizyta u lekarza kosztuje 25–50 USD, a dzień pobytu w szpitalu 100–250 USD.
INFORMACJE DLA KIEROWCÓW. Uznawane jest polskie i międzynarodowe prawo jazdy. Miejscowi kierowcy nie respektują przepisów ruchu drogowego, większość pojazdów jest w złym stanie technicznym. W razie kolizji należy jak najszybciej udać się na najbliższy posterunek policji, ponieważ pozostanie na miejscu grozi samosądem ze strony miejscowej ludności.
PODRÓŻOWANIE PO KRAJU. Podróżowanie po kraju jest bardzo trudne. Na wyjazd do interioru należy uzyskać zgodę władz administracyjnych. Infrastruktura drogowa Konga jest słabo rozwinięta. Większość dróg jest przejezdna tylko dla samochodów terenowych. Na drogach często spotyka się posterunki wojskowe. Żołnierze podczas kontroli domagają się pieniędzy, papierosów itp. W Kinszasie należy unikać dzielnic położonych na przedmieściach i samotnego podróżowania. W miarę sprawnie funkcjonuje komunikacja lotnicza. Jednak ze względu na nieprzestrzeganie europejskich przepisów bezpieczeństwa wszystkie kongijskie linie lotnicze znalazły się na europejskiej czarnej liście.
BEZPIECZEŃSTWO. W ostatnim czasie poziom bezpieczeństwa w stolicy znacznie się obniżył. Wzrosła liczba napadów z bronią w ręku, nawet w centrum miasta. Należy unikać poruszania się w pojedynkę i pieszo, zwłaszcza w nocy. Trzeba wystrzegać się fałszywych kontroli policyjnych, które często okazują się próbą kradzieży. W trakcie kontroli zaleca się przedstawianie władzom miejscowym tylko potwierdzonych kopii, a nie oryginałów dokumentów (paszport, prawo jazdy, dokumenty pojazdu).
PRZYDATNE INFORMACJE:
Wewnątrz kraju są problemy z zaopatrzeniem w paliwo, na całym terytorium często występują przerwy w dostawie energii elektrycznej.
W miastach ok. godziny 8.00 i 18.00 odbywa się ceremonia wciągania i opuszczania flagi państwowej – wstrzymywany jest wówczas ruch pieszy i kołowy, obowiązuje zakaz fotografowania.
Zaleca się unikanie fotografowania i filmowania, zwłaszcza w stolicy. W Ministerstwie Informacji można uzyskać zgodę na fotografowanie do celów zawodowych (koszt 200 USD). Całkowicie zakazane jest fotografowanie pałacu prezydenckiego, lotnisk i wszystkich budynków publicznych.
W Kinszasie istnieje możliwość wypożyczenia samochodu z kierowcą (koszt ok. 70-80 USD).
W większych sklepach, lepszych restauracjach i w hotelach można płacić dolarami amerykańskimi. Akceptowane są tylko banknoty nowych edycji (z tzw. dużymi głowami). Bilon nie jest używany. Poza Kinszasą wymiana euro utrudniona.
Brak możliwości posługiwania się kartami kredytowymi (z wyjątkiem kilku sklepów w Kinszasie, Grand Hotelu, Hotelu Memling i agencji Air France).
Bilet lotniczy na dalszą podróż lub powrót do Polski powinien zostać potwierdzony 2–3 doby przed odlotem.
W kontaktach z administracją trzeba wykazać cierpliwość: nagminne jest spóźnianie się i niedotrzymywanie terminów.
Przyjeżdżający do DRK powinien znać w stopniu podstawowym język francuski. Znajomość innych języków obcych wśród miejscowej ludności jest znikoma, dotyczy to także urzędników administracji państwowej i samorządowej.
KONGO
(Republika Konga)
Stolica: Brazzaville
Waluta: frank Środkowoafrykańskiej Wspólnoty Walutowej CFA (XAF), 1 XAF = 100 centymów;
Język urzędowy: francuski
WIZA, PRZEPISY WJAZDOWE. Obywateli RP obowiązują wizy na przejazd i pobyt. Wizę pobytową i tranzytową można uzyskać w przedstawicielstwach dyplomatycznych i konsularnych Republiki Konga. Jest możliwość uzyskania wiz na lotnisku w Brazzaville, należy jednak liczyć się z dodatkowymi kosztami i uciążliwą procedurą. Od turystów wymaga się paszportu z minimum 6-miesięcznym okresem ważności; często władze graniczne żądają okazania biletu powrotnego.
PRZEPISY CELNE. Turysta może wwieźć do Konga: 100 szt. papierosów lub 25 szt. cygar albo 250 g tytoniu, aparat fotograficzny, radio, kamerę, odtwarzacz CD i 20 płyt, magnetofon, sprzęt sportowy i wędkarski. Na wwóz broni myśliwskiej potrzebne jest zezwolenie. Osoby wwożące komputery osobiste na własny użytek obowiązane są zgłosić to służbom celnym.
SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA. Obowiązkowo wymagane jest szczepienie przeciw żółtej febrze, zaleca się również szczepienia przeciw ospie i cholerze. Z uwagi na duże zagrożenie malarią należy zaopatrzyć się w odpowiednie lekarstwa. Służba zdrowia jest słabo zorganizowana, jednak w stolicy funkcjonują prywatne kliniki świadczące usługi na przyzwoitym poziomie. Średni koszt wizyty lekarskiej to 10 USD.
PODRÓŻOWANIE PO KRAJU. Podróżowanie samochodem po kraju nie stanowi specjalnego zagrożenia, jednak dla pewności zaleca się wynajęcie przewodnika lub organizowanie wycieczek w kilka samochodów. Łączna długość dróg wynosi ponad 20 tys. km. Przed podróżą samochodem, szczególnie w porze deszczowej, należy upewnić się, czy drogi są przejezdne. Terenami o podwyższonym stopniu ryzyka są region Pool oraz prowincje Likoula i Sangha. W regionie Pool działają uzbrojeni rebelianci, którzy okresowo napadają na podróżnych (także na trasie linii kolejowej Brazzaville–Pointe-Noire). Likoula graniczy z prowincją l’Equateur (Demokratyczna Republika Konga), która w przeszłości była kontrolowana przez rebeliantów. Z kolei w Sangha znajdują się obozy dla uchodźców z Republiki Środkowoafrykańskiej. Ponieważ sytuacja w Republice Środkowoafrykańskiej pozostaje nadal napięta, podróżowanie w rejony północno-schodnie może być niebezpieczne. Kongo ma dwa lotniska międzynarodowe (Brazzaville i Pointe-Noire) oraz pięć lotnisk krajowych (Dolisie, Nkayi, Owanda, Ouesso i Impfondo).
BEZPIECZEŃSTWO. W porównaniu z innymi państwami regionu (np. Demokratyczną Republiką Konga) Kongo jest krajem bezpiecznym. W dużych ośrodkach miejskich, przede wszystkim w dzielnicach centralnych, służby policyjne zapewniają wysoki poziom bezpieczeństwa. Należy jednak unikać podróżowania nocą lub w pojedynkę, przebywania na plażach oddalonych od osiedli i odwiedzania ubogich dzielnic w dużych miastach. Napady na turystów zdarzają się rzadko, w większości na terenach słabo zaludnionych.
PRZYDATNE INFORMACJE:
Baza turystyczna jest dobrze rozwinięta, szczególnie na wybrzeżu (Pointe-Noire) oraz w większych ośrodkach miejskich. Przykładowe ceny: doba w hotelu średniej klasy 50–80 EUR, wynajęcie taksówki na 1 godzinę 5 EUR, posiłek w restauracji (obiad lub kolacja) 10–15 EUR.
Po wypadku samochodowym z obrażeniami ciała nie należy zatrzymywać się na miejscu, lecz pojechać na najbliższy posterunek żandarmerii lub komisariat policji (możliwość zaatakowania przez okoliczną ludność).
Kongo charakteryzuje się klimatem równikowym, tzn. wysoką temperaturą i bardzo dużą wilgotnością powietrza. Pory roku: długa pora deszczowa (październik–grudzień) – temperatura od 25 st. C do 35 st. C, częste opady deszczu; krótka pora sucha (styczeń–luty) – brak opadów, temperatura wzrastająca; krótka pora deszczowa (marzec–kwiecień) – wysoka temperatura i częste opady; długa pora sucha (czerwiec– wrzesień) – brak opadów, temperatura od 20 st. C do 25 st. C.
(d. Zair)
Stolica: Kinszasa
Waluta: frank kongijski (CDF), 1 CDF = 100 centymów
Język urzędowy: francuski
Uwaga: Sytuacja polityczna w Demokratycznej Republice Konga [dalej: DRK] pozostaje niestabilna. W prowincjach Nord Kivu, Sud Kivu i Orientale działają grupy zbrojne i rebelianci. Okresowo dochodzi do potyczek zbrojnych. Z tego powodu stanowczo odradza się podróżowanie w te rejony.
WIZA, PRZEPISY WJAZDOWE. Polscy turyści udający się do tego kraju muszą mieć wizy pobytowe lub tranzytowe, które można uzyskać w Ambasadzie DRK w Warszawie. Wymagany jest przynajmniej 6-miesięczny okres ważności paszportu. Na przejściach granicznych należy liczyć się ze wzmożoną kontrolą – dotyczy to głównie przejścia drogowego na granicy z Zambią (zdarzały się przypadki niehonorowania wiz wydanych przez Ambasadę DRK w Warszawie). Przy wjeździe służby graniczne mogą żądać okazania biletu powrotnego. Nie ma obowiązku posiadania określonej kwoty pieniędzy na czas pobytu. Koszty utrzymania są kilkakrotnie wyższe niż w Europie.
Należy pamiętać, że turyści mający w paszporcie wizę ruandyjską, wizę burundyjską lub znaczki urzędu imigracyjnego Burundi mogą napotkać trudności przy wjeździe do DRK.
PRZEPISY CELNE. Przepisy celne zbliżone są do standardów europejskich. Przy wwozie urządzeń elektronicznych (np. komputer osobisty, telefon satelitarny) władze żądają informacji na temat przeznaczenia tego sprzętu. Zgodnie z miejscowymi przepisami można wywieźć do 10 tys. USD. Nie wolno wywozić miejscowej waluty oraz drogocennych kamieni (szczególnie diamentów i brylantów).
MELDUNEK. Turyści podlegają obowiązkowi meldunkowemu. Po przyjeździe do Kinszasy obywatele z krajów Unii Europejskiej ze względów bezpieczeństwa powinni zarejestrować się w swoich przedstawicielstwach dyplomatycznych. Dla obywateli polskich przedstawicielstwem właściwym terytorialnie jest ambasada RP w Luandzie.
UBEZPIECZENIE. Nie ma obowiązku wykupienia ubezpieczeń osobowych.
SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA. Z uwagi na tropikalny klimat występuje tu duże zagrożenie sanitarno-epidemiologiczne. Szczepienie przeciw żółtej febrze jest obowiązkowe, zaleca się także szczepienia przeciw tężcowi, cholerze, wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B. Do najczęściej występujących chorób należą malaria i dur brzuszny. Okresowo wybuchają epidemie cholery, dżumy i eboli. Należy unikać spożywania żywności niewiadomego pochodzenia; woda nadaje się do picia dopiero po przefiltrowaniu i przegotowaniu. Służba zdrowia jest na niskim poziomie, dostępne są tylko podstawowe usługi medyczne. Wizyta u lekarza kosztuje 25–50 USD, a dzień pobytu w szpitalu 100–250 USD.
INFORMACJE DLA KIEROWCÓW. Uznawane jest polskie i międzynarodowe prawo jazdy. Miejscowi kierowcy nie respektują przepisów ruchu drogowego, większość pojazdów jest w złym stanie technicznym. W razie kolizji należy jak najszybciej udać się na najbliższy posterunek policji, ponieważ pozostanie na miejscu grozi samosądem ze strony miejscowej ludności.
PODRÓŻOWANIE PO KRAJU. Podróżowanie po kraju jest bardzo trudne. Na wyjazd do interioru należy uzyskać zgodę władz administracyjnych. Infrastruktura drogowa Konga jest słabo rozwinięta. Większość dróg jest przejezdna tylko dla samochodów terenowych. Na drogach często spotyka się posterunki wojskowe. Żołnierze podczas kontroli domagają się pieniędzy, papierosów itp. W Kinszasie należy unikać dzielnic położonych na przedmieściach i samotnego podróżowania. W miarę sprawnie funkcjonuje komunikacja lotnicza. Jednak ze względu na nieprzestrzeganie europejskich przepisów bezpieczeństwa wszystkie kongijskie linie lotnicze znalazły się na europejskiej czarnej liście.
BEZPIECZEŃSTWO. W ostatnim czasie poziom bezpieczeństwa w stolicy znacznie się obniżył. Wzrosła liczba napadów z bronią w ręku, nawet w centrum miasta. Należy unikać poruszania się w pojedynkę i pieszo, zwłaszcza w nocy. Trzeba wystrzegać się fałszywych kontroli policyjnych, które często okazują się próbą kradzieży. W trakcie kontroli zaleca się przedstawianie władzom miejscowym tylko potwierdzonych kopii, a nie oryginałów dokumentów (paszport, prawo jazdy, dokumenty pojazdu).
PRZYDATNE INFORMACJE:
Wewnątrz kraju są problemy z zaopatrzeniem w paliwo, na całym terytorium często występują przerwy w dostawie energii elektrycznej.
W miastach ok. godziny 8.00 i 18.00 odbywa się ceremonia wciągania i opuszczania flagi państwowej – wstrzymywany jest wówczas ruch pieszy i kołowy, obowiązuje zakaz fotografowania.
Zaleca się unikanie fotografowania i filmowania, zwłaszcza w stolicy. W Ministerstwie Informacji można uzyskać zgodę na fotografowanie do celów zawodowych (koszt 200 USD). Całkowicie zakazane jest fotografowanie pałacu prezydenckiego, lotnisk i wszystkich budynków publicznych.
W Kinszasie istnieje możliwość wypożyczenia samochodu z kierowcą (koszt ok. 70-80 USD).
W większych sklepach, lepszych restauracjach i w hotelach można płacić dolarami amerykańskimi. Akceptowane są tylko banknoty nowych edycji (z tzw. dużymi głowami). Bilon nie jest używany. Poza Kinszasą wymiana euro utrudniona.
Brak możliwości posługiwania się kartami kredytowymi (z wyjątkiem kilku sklepów w Kinszasie, Grand Hotelu, Hotelu Memling i agencji Air France).
Bilet lotniczy na dalszą podróż lub powrót do Polski powinien zostać potwierdzony 2–3 doby przed odlotem.
W kontaktach z administracją trzeba wykazać cierpliwość: nagminne jest spóźnianie się i niedotrzymywanie terminów.
Przyjeżdżający do DRK powinien znać w stopniu podstawowym język francuski. Znajomość innych języków obcych wśród miejscowej ludności jest znikoma, dotyczy to także urzędników administracji państwowej i samorządowej.
KONGO
(Republika Konga)
Stolica: Brazzaville
Waluta: frank Środkowoafrykańskiej Wspólnoty Walutowej CFA (XAF), 1 XAF = 100 centymów;
Język urzędowy: francuski
WIZA, PRZEPISY WJAZDOWE. Obywateli RP obowiązują wizy na przejazd i pobyt. Wizę pobytową i tranzytową można uzyskać w przedstawicielstwach dyplomatycznych i konsularnych Republiki Konga. Jest możliwość uzyskania wiz na lotnisku w Brazzaville, należy jednak liczyć się z dodatkowymi kosztami i uciążliwą procedurą. Od turystów wymaga się paszportu z minimum 6-miesięcznym okresem ważności; często władze graniczne żądają okazania biletu powrotnego.
PRZEPISY CELNE. Turysta może wwieźć do Konga: 100 szt. papierosów lub 25 szt. cygar albo 250 g tytoniu, aparat fotograficzny, radio, kamerę, odtwarzacz CD i 20 płyt, magnetofon, sprzęt sportowy i wędkarski. Na wwóz broni myśliwskiej potrzebne jest zezwolenie. Osoby wwożące komputery osobiste na własny użytek obowiązane są zgłosić to służbom celnym.
SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA. Obowiązkowo wymagane jest szczepienie przeciw żółtej febrze, zaleca się również szczepienia przeciw ospie i cholerze. Z uwagi na duże zagrożenie malarią należy zaopatrzyć się w odpowiednie lekarstwa. Służba zdrowia jest słabo zorganizowana, jednak w stolicy funkcjonują prywatne kliniki świadczące usługi na przyzwoitym poziomie. Średni koszt wizyty lekarskiej to 10 USD.
PODRÓŻOWANIE PO KRAJU. Podróżowanie samochodem po kraju nie stanowi specjalnego zagrożenia, jednak dla pewności zaleca się wynajęcie przewodnika lub organizowanie wycieczek w kilka samochodów. Łączna długość dróg wynosi ponad 20 tys. km. Przed podróżą samochodem, szczególnie w porze deszczowej, należy upewnić się, czy drogi są przejezdne. Terenami o podwyższonym stopniu ryzyka są region Pool oraz prowincje Likoula i Sangha. W regionie Pool działają uzbrojeni rebelianci, którzy okresowo napadają na podróżnych (także na trasie linii kolejowej Brazzaville–Pointe-Noire). Likoula graniczy z prowincją l’Equateur (Demokratyczna Republika Konga), która w przeszłości była kontrolowana przez rebeliantów. Z kolei w Sangha znajdują się obozy dla uchodźców z Republiki Środkowoafrykańskiej. Ponieważ sytuacja w Republice Środkowoafrykańskiej pozostaje nadal napięta, podróżowanie w rejony północno-schodnie może być niebezpieczne. Kongo ma dwa lotniska międzynarodowe (Brazzaville i Pointe-Noire) oraz pięć lotnisk krajowych (Dolisie, Nkayi, Owanda, Ouesso i Impfondo).
BEZPIECZEŃSTWO. W porównaniu z innymi państwami regionu (np. Demokratyczną Republiką Konga) Kongo jest krajem bezpiecznym. W dużych ośrodkach miejskich, przede wszystkim w dzielnicach centralnych, służby policyjne zapewniają wysoki poziom bezpieczeństwa. Należy jednak unikać podróżowania nocą lub w pojedynkę, przebywania na plażach oddalonych od osiedli i odwiedzania ubogich dzielnic w dużych miastach. Napady na turystów zdarzają się rzadko, w większości na terenach słabo zaludnionych.
PRZYDATNE INFORMACJE:
Baza turystyczna jest dobrze rozwinięta, szczególnie na wybrzeżu (Pointe-Noire) oraz w większych ośrodkach miejskich. Przykładowe ceny: doba w hotelu średniej klasy 50–80 EUR, wynajęcie taksówki na 1 godzinę 5 EUR, posiłek w restauracji (obiad lub kolacja) 10–15 EUR.
Po wypadku samochodowym z obrażeniami ciała nie należy zatrzymywać się na miejscu, lecz pojechać na najbliższy posterunek żandarmerii lub komisariat policji (możliwość zaatakowania przez okoliczną ludność).
Kongo charakteryzuje się klimatem równikowym, tzn. wysoką temperaturą i bardzo dużą wilgotnością powietrza. Pory roku: długa pora deszczowa (październik–grudzień) – temperatura od 25 st. C do 35 st. C, częste opady deszczu; krótka pora sucha (styczeń–luty) – brak opadów, temperatura wzrastająca; krótka pora deszczowa (marzec–kwiecień) – wysoka temperatura i częste opady; długa pora sucha (czerwiec– wrzesień) – brak opadów, temperatura od 20 st. C do 25 st. C.